นิยาย เรื่อง อุบัติรักที่ปลายฟ้า

นิยาย เรื่อง อุบัติรักที่ปลายฟ้า
ตอนที่ 15: เต็มไปด้วยความรัก
        นัทกับแก้มเล่นน้ำกันไปอย่างสนุกสนาน แล้วทั้งสองก็มองตากันอย่างหวานซึ้ง ใจเต้นแรงกันทั้งคู่ แอรินเดินมาตามแก้มพอดีก็เห็นทั้งคู่จ้องตากันอยู่ แก้มได้สติรีบผลักนัทออกทันที
แก้ม: มันๆๆไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ คือ...
แอริน: ก็ไม่ได้มีอะไรสักหน่อย ทำไมต้องรีบแก้ตัวด้วยหละ?
นัท: มันไม่ได้มีอะไรจริงๆนะ ชั้นมาขอโทษแก้ม แล้วชั้นก็พยามทำให้แก้มหายโกรธ แล้วแก้มก็แกล้งทำให้ชั้นตกน้ำ ไม่ได้มีอะไรหรอก
แก้ม: ใครว่าชั้นแกล้ง นายก็ดึงให้ชั้นตกน้ำเหมือนกัน
นัท: แต่ชั้นก็ดีใจนะที่เธอหายโกรธชั้น
แอริน: ยังจะจู๋จี๋กันอยู่ได้ ระวังจะไม่สบายเอานะ
แก้ม: ชั้นไม่ได้จู๋จี๋กับนัทนะ รีบไปกันเถอะ
       แก้มรีบกลับมาอาบน้ำที่ห้อง พออาบน้ำเสร็จก็เตรียมจะเข้านอน แอรินกลับปาล์มมี่ยังไม่ยอมให้แก้มนอน แล้วก็สอบปากคำแก้มอย่างหนัก
แก้ม: ชั้นขอนอนก่อนนะ พรุ่งนี้จะได้เก็บกระเป๋าทัน
ปาล์มมี่: จะรีบนอนไปไหนจ๊ะ? ไม่คุยกันก่อนเลยหรอ?
แอริน: ใช่ ชั้นยังไม่รู้เรื่องทั้งหมดเลย
แก้ม: ก็เท่าที่ชั้นพูดนั่นแหละ นอนก่อนนะ
ปาล์มมี่: ไม่! ชั้นไม่ให้นอน บอกมาซะดีๆว่านัทเค้าง้อเธอยังไงบ้าง?
แอริน: แล้วง้อกันยังไงทำไมถึงจ้องตากันปิ๊งๆอยู่ในน้ำหละจ๊ะ?
แก้ม: ก็นัทเค้าเล่นตลกให้ชั้นดู แล้วชั้นก็แกล้งเตะขานัทตกน้ำ แล้วนัทก็ดึงชั้นตกน้ำไปด้วย แล้วก็เล่นน้ำกัน ก็แค่เนี้ย!
แอริน: แล้วทำไมถึงจ้องตากันหละ? เธอยังไม่ยอมตอบมาเลยนะ
ปาล์มมี่: หรือว่า...
แก้ม: ไม่ใช่อย่างงั้นนะ! ไม่มีอะไรจริงๆ นอนเหอะ
      แก้มรีบนอนคลุมโปรง ปาล์มมี่กับแอรินอมยิ้มพอรู้อาการ และพร้อมที่จะเอาคืนแก้มที่เคยแซวอย่างเต็มที่ วันรุ่งขึ้น นักศึกษาเก็บกระเป๋าพร้อมเดินทางกลับ ก่อนกลับก็กินอาหารเช้าที่ห้องอาหาร พอเสร็จแล้วก็เดินทางกลับกรุงเทพฯ ก้องชวนปาล์มมี่คุยเรื่องนัท
ก้อง: ปาล์มมี่ ชั้นมีอะไรจะคุยด้วยหน่อย
ปาล์มมี่: ก็คุยมาสิ มีอะไรหรอ?
ก้อง: เบาๆนะ เรื่องไอ้นัทอ่ะ
ปาล์มมี่: อ๋อ...นายรู้หรือยังว่านัทมาง้อแก้ม
ก้อง: ชั้นรู้แล้ว แต่ชั้นถามมันว่าทำไมเปียกน้ำมา มันก็ไม่ตอบอ่ะ เธอรู้หรือเปล่าว่ามันเป็นไร?
ปาล์มมี่: รู้สิ! มา! ชั้นเล่าให้ฟัง นัทเค้าไปง้อแก้มที่ริมสระว่ายน้ำ แล้วนัทมันก็เล่นตลกง้อแก้ม แก้มดันแกล้งเตะขานัทให้ตกน้ำ แล้วนัทก็ดึงแก้มตกน้ำไปด้วย
ก้อง: อ๋อ...ทำไมเรื่องแค่นี้มันไม่ยอมบอกวะ?
ปาล์มมี่: มันไม่ใช่แค่นี้ ตอนแอรินไปเห็นหนะ เห็นแก้มจ้องตากับนัทปิ๊งๆเลย ชั้นว่าทั้งสองคนต้อง...
ก้อง: ปิ๊งกัยแน่เลย ใช่มั้ย? เหมือนชั้นกับเธอไง ตอนที่เราสองคนมองตากัน
ปาล์มมี่: บ้า! ดึงมาเกี่ยวได้ไงเนี่ย?
ก้อง: ก็จะได้เป็นข้อเปรียบเทียบไง เพราะเราสองคนรักกัน จะได้เทียบอาการของนัทกับแก้มถูกไง?
ปาล์มมี่: อืม...อย่าย้ำมาก ชั้นเขิน...
ก้อง: เขินหรอ? มวบ! หอมที่นึงเลย
ปาล์มมี่: ไอ้บ้า! ไม่อายเพื่อนบ้างเลยหรอ?
       นัทเห็นก้องกับปาล์มมี่จู๋จี๋กันก็อดยิ้มไม่ได้ พอหันไปหาแก้มนัทก็รู้สึกใจเต้นแรงแปลกๆ แก้มก็รู้สึกเหมือนกัน ก้องกับปาล์มมี่เห็นก็เอาคืนทั้งสองคน แซวอย่างกระหน่ำ
ก้อง: ว่าไง! วันนี้ทำไมเงียบแปลกๆ ไม่แซวชั้นหรอ? หรือว่า...กลัวโดนเอาคืน555
นัท: ชั้นก็กำลังจะแซวอยู่นี่ไง เห็นหอมแก้มกันด้วยนี่
แก้ม: ใช่ เสียดายจัง ชั้นถ่ายรูปไม่ทัน
ปาล์มมี่: งวดนี้ที่ถ่ายรูปไม่ทัน เพราะกำลังใจลอยอยู่ใช่มั้ย?
แก้ม: ไม่ใช่สักหน่อย
นัท: ชั้นก็ไม่ได้ใจลอยเหมือนกัน
ก้อง: หรอ? แล้วเรื่องที่จ้องตากันในสระน้ำเมื่อคืน ไม่คิดจะบอกชั้นเลยหรอเพื่อนรัก?
นัท: ก็ๆๆชั้นง่วงนอนหนะ เดี๋ยววันนี้ชั้นก็เล่าให้นายฟัง
ก้อง: ไม่ต้องเล่าหรอก ชั้นรู้หมดแล้ว จ้องตากันปิ๊งๆ
นัท: โอ้โห! นายคิดจะเอาคืนชั้นใช่มั้ย?
ก้อง: ถ้านายเรียกว่าเอาคืน แสดงว่านายชอบ...
นัท: ไม่ใช่ นายกลับไปจู๋จี๋กับปาล์มมี่เถอะ ชั้นจะนอน
แก้ม: ชั้นจะนอนด้วยเหมือนกัน
      นัทนอนพิงไปอีกทาง ส่วนแก้มก็นอนพิงอีกทางตรงข้ามกับนัท
โปรดติดตามตอนต่อไป...