นิยาย เรื่อง อุบัติรักที่ปลายฟ้า

นิยาย เรื่อง อุบัติรักที่ปลายฟ้า
ตอนที่ 12: ความในใจ
        ปาล์มมี่อึ้งที่ก้องจับมือ แต่ก็ยังเงยหน้ามองดาวตามที่ก้องบอก แล้วก้องก็สารภาพรักกับปาล์มมี่
ก้อง: ปาล์มมี่ เธอเคยเล่าว่าอาการรักมันเป็นยังไง ตอนนี้ชั้นรู้แล้วว่าชั้นรู้สึกแบบนี้กับใคร?
ปาล์มมี่: กับใครหรอ...
ก้อง: กับ...เธอไง...
ปาล์มมี่: จะๆๆจริงหรอ... นายพูดอีกทีได้มั้ย?
ก้อง: ชั้นรักเธอนะปาล์มมี่
ปาล์มมี่: นายรักชั้นจริงๆหรอ?
ก้อง: ทุกอย่างที่ชั้นพูดมันเป็นความจริง ที่ชั้นกวนตีนใส่เธอ ชวนทะเลาะ หรือไม่ก็แกล้งเธอ ความจริงแล้วชั้นอยากอยู่ใกล้ๆเธอ
ปาล์มมี่: อยากอยู่ใกล้ชั้นหรอ...
ก้อง: เมื่อวันที่นั่งรถมา ที่เธอเห็นว่าชั้นซืมแปลกๆ ชั้นรู้สึกผิดและก็น้อยใจเธอเนี่ยแหละ ปากบอกว่าไม่แต่ที่จริงชั้นน้อยใจเธอมากเลย สับสนบอกไม่ถูก
ปาล์มมี่: สุดท้ายวันนั้นนายก็น้อยใจชั้นจริงๆด้วย ชั้นขอโทษนะ
ก้อง: ยังไงชั้นก็ไม่มีวันโกรธเธอหรอก และที่ชั้นน้อยใจ ก็เพราะว่าชั้นรักเธอไง
แล้วเธอหละ? คิดเหมือนกับชั้นหรือเปล่า?
ปาล์มมี่: ชั้น...ก็รักนายเหมือนกัน
ก้อง: จริงหรอ? วันนั้นเธอยังหาว่าชั้นฉวยโอกาสอยู่เลย
ปาล์มมี่: ไหนว่าไม่โกรธแล้วไง?
ก้อง: ชั้นไม่ได้โกรธ ชั้นแค่อยากรู้ว่าเธอรักชั้นตั้งแต่เมื่อไหร่?
ปาล์มมี่: ก็ที่ชั้นว่านายฉวยโอกาส ชั้นไม่รู้ว่านายรักชั้นนี่ ถ้ารู้ว่านายรักชั้น ชั้นก็ไม่ว่านายหรอก
ก้อง: ชั้นขอบใจมากนะที่เธอเปิดโอกาสให้ชั้น
ปาล์มมี่: ชั้นรู้แล้วว่าคำถามที่นายถามมันเป็นแบบนี้นี่เอง แอบชอบเพื่อนสนิท
ก้อง: ก็ชั้นกังวลมากเลย ชั้นไม่เคยรักใครมาก่อน ชั้นก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ดีแต่เป็นเซเลบโพสต์คลิป แต่เรื่องรักนี่อ่อนหัดมาก
ปาล์มมี่: มันไม่จำเป็นหรอกนะว่าต้องมีประสบการณ์มาก่อน แค่กล้าทำตามหัวใจตัวเองก็พอแล้ว
ก้อง: ชั้นอยากอยู่กับเธอแบบนี้ไปนานๆเลย นั่งอยู่ด้วยกันสองคนใต้แสงดาว จะอัดคลิปกันมั้ย? ชั้นจะประกาศให้ทั่วเลยว่าเธอเป็นแฟนชั้น
ปาล์มมี่: บ้าหรือเปล่าเนี่ย! ใครบอกว่าชั้นเป็นแฟนนาย ชั้นยังไม่ได้ตอบตกลงเลย
ก้อง: เออ...ชั้นขอถามหน่อย OK แปลว่าอะไรอ่ะ?
ปาล์มมี่: แปลว่าตกลงไง?
ก้อง: เย่! เธอตอบตกลงแล้ว
ปาล์มมี่: นี่นายฉวยโอกาสหรอเนี่ย!
ก้อง: อันนี้ก็แล้วแต่จะคิดนะ แฟนจ๋า!
ปาล์มมี่: ไอ้บ้า! มาให้ชั้นถีบซะดีๆ
ก้อง: ถีบเลย! ชั้นยอมแล้ว
ปาล์มมี่: ยอมง่ายๆแบบนี้เลยหรอ?
ก้อง: จะถีบมั้ย? ถ้าไม่ถีบชั้นจะ...จูบเธอแน่ จุ๊บๆ
ปาล์มมี่: บ้า! ปล่อยชั้นนะ!
       นัท แอริน ไม้ และแก้มแอบดูก้องกับปาล์มมี่มาตลอด ฟินกันจนบอกไม่ถูก ก้องหอมแก้มปาล์มมี่ นัทรีบขัดจังหวะแซวทันที ส่วนแก้มก็ถ่ายรูปไว้ด้วย
นัท: เย่! แก๊งเรามีคู่รักแล้ว กัดกันตั้งนาน ยอมรับแล้วหละสิว่ารักกัน
ก้อง: ก็ชั้นไม่กล้าบอกนี่
แก้ม: เมื่อกี้ชั้นถ่ายรูปไว้ด้วยนะ น่ารักอ่ะ!
ปาล์มมี่: นี่ถ่ายไว้ด้วยหรอเนี่ย โรคจิตหรือเปล่าเธอ
แก้ม: ก็มันน่าจะฟินนี่ หอมแก้มจนแก้มช้ำเลย อิอิ
แอริน: ขอให้รักกันแบบนี้ไปนานๆนะ
        ไม้แอบมองแอรินแบบยิ้มไม่หุบ นัทแปลกใจและก็พอรู้ว่าไม้เป็นอะไร แอรินยิ่งสงสัยว่าไม้อาจจะแอบชอบเธอจริงๆ แล้วทุกคนก็กลับไปนอนกัน วันรุ่งขึ้นทุกคนมาลาน้องๆที่โรงเรียน แล้วอาจารย์ก็พานักศึกษาเที่ยวอีกคืนหนึ่ง ทุกคนดีใจมากๆ ทุกคนปั่นจักรยานรอบประตูเชียงใหม่ ก้องชวนปาล์มมี่คุยด้วย
ก้อง: ทำไมเธอไม่ซ้อนท้ายชั้นอ่ะ?
ปาล์มมี่: ก็ชั้นอยากปั่นจักรยานบ้างนี่ แล้วชั้นก็ปั่นกับนายด้วยนี่
ก้อง: ก็ชั้นอยากให้เธอซ้อนท้ายชั้นมากกว่านะ
ปาล์มมี่: ที่นายคิดจะให้ชั้นซ้อนท้าย นายจะได้แกล้งขี่เร็ว แล้วให้ชั้นกอดนายเล่นๆใช่มั้ย?
ก้อง: รู้ทันด้วยอ่ะ น่ารักที่สุดเลย
ปาล์มมี่: บ้า! นายเจ้าเล่ห์มากเลยนะ ชั้นไม่หลงกลนายหรอก
ก้อง: ไม่หลงกล แต่ก็หลงรักใช่มั้ยหละ?
ปาล์มมี่: บ้า! ขี่ต่อไปเร็ว
       แอรินขี่จักรยานอยู่คนเดียวตามหลังเพื่อน ไม้แซงเพื่อนๆแล้วมาขี่กับแอริน แอรินก็พอรู้ว่าไม้ชอบแอริน และแอรินก็เริ่มรู้สึกดีกับไม้
โปรดติดตามตอนต่อไป...