นิยาย เรื่อง อุบัติรักที่ปลายฟ้า

นิยาย เรื่อง อุบัติรักที่ปลายฟ้า
ตอนที่ 10: อาการรัก
        นัทชวนก้องคุยก่อนนอน ก้องนั่งบนเตียงพร้อมคุยด้วย
นัท: ก้อง ชั้นขอคุยด้วยหน่อย
ก้อง: มีไรว่ามา
นัท: เมื่อวานชั้นยังไม่ได้บอกนายเลยนะว่าอาการที่นายเป็นมันคืออะไร
ก้อง: แต่ชั้นก็บอกนายแล้วไงว่าชั้นไม่อยากรู้
นัท: นายรู้อยู่แก่ใจแล้วใช่มั้ยว่ามันคืออะไร
ก้อง: ใช่ แต่ชั้นไม่บอกนายหรอก
นัท: นี่เราเป็นเพื่อนกันหรือเปล่าวะ มีเรื่องอะไรก็ต้องบอกกันดิ
ก้อง: นายบอกก่อนแล้วกันว่ามันคืออะไร
นัท: อาการรักไง
ก้อง: เออะ...คือ...ชั้นรู้อยู่แล้ว
นัท: นายรู้ได้ไง
ก้อง: ตอนแรกชั้นไม่แน่ใจหรอก แต่พอปาล์มมี่บอกอาการแล้วมันตรงมาก
นัท: ตอนนั้นนายรู้สึกยังไงที่ปาล์มมี่เล่าให้ฟัง
ก้อง: ตอนนั้นชั้นรู้สึกแบบที่ปาล์มมี่เล่าเลย แล้วปาล์มมี่ก็เห็นชั้นหน้าแดง ก็เลยส่องกระจกกัน แล้วก็...อย่างที่นายเห็นแหละ
นัท: นายยอมรับแล้วใช่มั้ยว่าชอบปาล์มมี่
ก้อง: ใช่ ชั้นรักปาล์มมี่ เหมือนที่ยัยแก้มพูดเลย กัดไปกัดมาสุดท้ายชั้นก็ตกหลุมรักปาล์มมี่จนได้
นัท: สุดยอดไปเลย!
ก้อง: นายก็รู้ใช่มั้ย นี่มันรักแรกของชั้นเลยนะเว้ย ชั้น...ชั้นบอกไม่ถูกเลยอ่ะ
นัท: แค่นอนนี้นายก็หน้าแดงจัดและ แล้วอีกหน่อยนายจะเก็บอาการต่อไปได้มั้ยเนี่ย
ก้อง: ต้องเก็บได้สิ ชั้นไม่อยากให้ปาล์มมี่รู้ ชั้นกลัวเสียเพื่อน
นัท: แล้วเมื่อไหร่นายจะบอกรักปาล์มมี่หละ?
ก้อง: ให้ชั้นดูอาการปาล์มมี่ก่อน ถ้ามีแววที่จะมีใจให้กับชั้นชั้นก็บอก แต่ถ้าไม่มีชั้นก็จะเก็บต่อไป
นัท: สมมติถ้ารู้ว่าปาล์มมี่ไม่ได้ชอบนาย หรือปาล์มมี่ไปชอบคนอื่น นายจะทำยังไง?
ก้อง: ชั้นก็ต้องตัดใจจากปาล์มมี่ให้ได้ แล้วก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
นัท: โอ้โห! โคตรหล่อเลยอ่ะ พ่อพระเอกสุดหล่อ
ก้อง: เออ! นอนได้แล้ว
       ปาล์มมี่เดินเล่นดูดาวอยู่ในสวนหย่อม แอรินกับแก้มมาเป็นเพื่อน แล้วก็ชวนคุยกัน
ปาล์มมี่: วันนี้ดาวสวยจังเลยเนาะ
แอริน: ใช่ วันนี้เธอดูมีความสุขมากเลยนะ
แก้ม: เพราะกัองใช่มั้ยหละ? อิอิ
ปาล์มมี่: ปะๆๆเปล่าสักหน่อย
แอริน: ไม่ต้องปฏิเสธเลย ผู้หญิงด้วยกันหนะดูออก
ปาล์มมี่: แล้วทีเธอกับไม้หละ ดูหวานกันน่าดูเลย
แก้ม: ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องเลยปาล์มมี่ ชั้นขอคุยเรื่องของเธอก่อน ของแอรินหนะไว้ที่หลัง
แอริน: เธอชอบก้องใช่มั้ย?
ปาล์มมี่: เออะ....คือ...
แก้ม: ใช่มั้ยจ๊ะ?
ปาล์มมี่: เออะ...ใช่!
แก้ม: นี่ไง! จริงด้วย
แอริน: กัดกันมาตั้งนาน สุดท้ายก็รักก้องเข้าแล้ว
ปาล์มมี่: รู้ก็เลิกแซวได้แล้ว มาแซวแอรินบ้าง
แก้ม: ว่าไงจ๊ะ? ชั้นเห็นเถอะเอาน้ำไปให้ไม้ด้วย ส่งสายตาหวานเชียว
แอริน: ชั้นไม่ได้ส่งสายตานะ ชั้นไม่ไก้คิดอะไรกับไม้
แก้ม: เธอไม่คิดแตาไม้อาจจะคิดก็ได้นะ
ปาล์มมี่: ใช่ ตั้งแต่ไม้เริ่มอยู่กลุ่มพวกเราแล้ว ไม้จะเขินแอรินตลอดเลย
แก้ม: ชั้นว่าไม้ต้องชอบเธอแน่เลย
แอริน: ไม้เค้าอาจจะแค่ปลื้มชั้นก็ได้
แก้ม: ไม่ใช่แค่ปลื้ม ต้องชอบเธอชัวร์
       แอรินเริ่มไม่แน่ใจแล้วแอบคิดว่าไม้อาจจะแอบชอบเธออยู่ วันรุ่งขึ้น เพื่อนๆก็เดินทางไปช่วยปรับปรุงห้องเรียนให้กับน้องๆ ปาล์มมี่กำลังยกหนังสืออยู่ ก้องช่วยปาล์มมี่ยกหนังสือ
ก้อง: มา! เดี๋ยวชั้นช่วย
ปาล์มมี่: ไม่ต้องหรอก นายไปช่วยคนอื่นเถอะ
ก้อง: ก็ชั้นอยากช่วยเธอนี่
ปาล์มมี่: เออะ...นายอยากช่วยชั้นจริงๆหรอ?
ก้อง: เออะ...คือ...ใช่
       ก้องก็ช่วยปาล์มมี่ต่อไป แต่ก็ทำตัวไม่ถูกเพราะเกือบจะเผลอบอกรักเข้าแล้ว ปาล์มมี่แอบดีใจ
โปรดติดตามตอนต่อไป...