นิยาย เรื่อง อุบัติรักที่ปลายฟ้า

นิยาย เรื่อง อุบัติรักที่ปลายฟ้า
ตอนที่ 6: เตรียมตัวออนทัวร์
        วันนี้อาจารย์เรียกประชุมนักศึกษาทุกคนในคณะนิเทศศาสตร์ อาจารย์มีเรื่องแจ้ง คือ การเข้าค่ายอาสาเป็นเวลา 5วัน 4คืน ซึ่งจะไปที่จ.แม่ฮ่องสอน แล้วก็ไปในเดือนหน้านี้ ซึ่งเหลือเวลาอีก 10วันในการเตรียมตัวไปเข้าค่าย และอาจารย์ให้นักเรียนแบ่งกลุ่มแสดงละครให้น้องๆที่นั่นดู กลุ่มของปาล์มมี่มีสมาชิกอยู่ 10คน โดยเพิ่มเพื่อนที่อยู่สาขาเดียวกันอีก 5คน ไม้ หนึ่งในสมาชิกของกลุ่มได้แอบปลื้มแอรินมาตั้งแต่วันรับน้องแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่จะได้ทำงานร่วมกับแอริน
แอริน: ไม้ มาประชุมด้วยกันสิว่าจะเล่นละครเรื่องไหน?
ไม้: ได้ ชั้นเล่นเรื่องไหนบทไหนก็ได้
นัท: ชั้นว่าเอาเรื่องนี้แหละ บ่วงรักแก๊งตัวแสบ
ปาล์มมี่: อืม...แล้วใครจะรับบทอะไรกันบ้างอ่ะ?
นัท: ชั้นว่าก้องเหมาะที่จะเล่นเป็นโดมที่สุดแล้ว นายก็เพิ่มความกวนตีนจากตัวจริงเข้าไปอีกหน่อย โอเคเลย
ก้อง: นี่แอบด่าว่าชั้นกวนตีนอยู่ใช่มั้ยเนี่ย งั้นนายเป็นป๊อปก็แล้วกัน เพื่อนสนิทชั้น
แก้ม: ส่วนเธอเป็นแฟร์รี่ดีกว่านะปาล์มมี่ จะได้กัดกับโดมไง กัดไปกัดมาก็รักกัน ฟินจุง!
ปาล์มมี่: บ้าหนะ! รักกันแค่ในละครเท่านั้น เรื่องจริงชั้นไม่มีทาง
แอริน: ไม้ นายเป็นอาร์มมั้ย? เหมาะกับนายดี
ไม้: ได้อยู่แล้ว ชั้นยังไงก็ได้
นัท: เธอเป็นเบเบ้แล้วกันแอริน ส่วนส้มก็เป็นฟอร่า ดินเป็นปีแอร์ แล้วอุ้มกับอ้อมเป็นคนเดินเรื่องแล้วกัน
แก้ม: ชั้นเป็นฝ้ายหรอ? ต้องเรียบร้อยนะสิ
นัท: ใช่! แล้วได้คู่กับชั้นด้วย
แก้ม: แล้วไงหรอ? คู่กับนายแล้วไง
นัท: ก็บางทีอาจจะอินนอกบทก็ได้
แก้ม: ฝันไปเถอะ!
แอริน: วันไหนที่ว่างๆพวกเราก็เริ่มซ้อมกันเลยนะ แล้วเตรียมเสื้อผ้าและร่างกายให้พร้อมนะ พวกเราจะได้ช่วยเหลือน้องๆอย่างเต็มที่
       แล้วทุกคนก็เตรียมพร้อมสำหรับการไปเข้าค่ายครั้งนี้ เพื่อนๆในแก๊งไปห้างสรรพสินค้าด้วยกัน ปาล์มมี่เลือกซื้อเสื้อกันหนาวไปหลายตัว แอรินต้องคอยห้ามๆบ้าง
แอริน: นี่เธอจะเหมาหมดทั้งห้างเลยมั้ยเนี่ย ไปแค่ห้าวันเอง
ปาล์มมี่: ก็ชั้นเป็นคนขี้หนาวนี่ แถมเสื้อกันหนาวที่บ้านก็บางเชียว บางตัวก็หายไปแล้ว ชั้นถือโอกาสนี้ซื้อเสื้อกันหนาวใหม่เลย
ก้อง: นี่ไปเข้าค่ายนะ ไม่ได้ไปเดินแฟชั่นโชว์ จะได้ขนไปหมดนี่หนะ
ปาล์มมี่: ก็ชั้นหนาวจริงๆนี่ แถมมันก็สวยดีออก
แก้ม: ตามใจเธอแล้วกัน แต่ขออย่างเดียว อย่าเหมาหมดห้างนะ
ปาล์มมี่: จ้า ชั้นไม่บ้าเหมาหมดห้างหรอก
        เมื่อถึงวันออกเดินทาง อาจารย์ให้นั่งที่ตามเลขที่ ปาล์มมี่ได้นั่งข้างก้อง แอรินได้นั่งข้างไม้ ส่วนนัทได้นั่งข้างแก้ม แล้วก็เริ่มออกเดินทาง ปาล์มมี่ขนขนมมาเยอะมาก ก้องเลยแซวปาล์มมี่
ก้อง: โอ้โห! ขนมาซะขนาดนี้เนี่ย จะกินไปฝากใคร555
ปาล์มมี่: ก็ชั้นกลัวหิวนี่ อีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึง ถึงที่โน่นก็เย็นพอดี
ก้อง: กินเยอะระวังจะอ้วนนะ แค่นี้ก็เป็นดาวมหาลัยที่อ้วนที่สุดในประวัติศาสตร์แล้ว555
ปาล์มมี่: นี่นายหาว่าชั้นอ้วนหรอ! กินนี่ไปเลย! จะได้ไม่ต้องพูดมากอีก
ก้อง: งัมๆๆ จะติดคออยู่แล้วเนี่ย!
ปาล์มมี่: สมน้ำหน้า อยากมาว่าชั้นก่อนนี่555
ก้อง: งัมๆๆ ฝากไว้ก่อนเถอะ
ปาล์มมี่: อ่ะนี่! น้ำ ชั้นไม่ใจร้ายกับนายมากขนาดนั้นหรอกนะ ชั้นไม่อยากเห็นข่าวหน้าหนึ่งว่ามีคนตายเพราะขนมติดคอ
ก้อง: ขอบใจนะ ชั้นรู้ว่าที่จริงเธอเป็นห่วงชั้น
ปาล์มมี่: บ้า! ชั้นจะเป็นห่วงนายทำไม เออนี่! นายห้ามนอนพิงไหล่ชั้นนะ เข้าใจมั้ย!
ก้อง: ชั้นไม่นอนพิงไหล่เธอหรอก เธอก็เหมือนกัน ไม่ต้องพิงไหล่ชั้น ชั้นกลัวว่าเสื้อชั่นจะเปียกน้ำลายเธอหมด555
ปาล์มมี่: บ้า! ชั้นไม่นอนพิงไหล่นายหรอกหยะ
ก้อง: ให้มันจริงเถอะ
       รถขับมาถึงแค่สุพรรณบุรี ปาล์มมี่ก็หลับแล้ว แล้วก็สับพะหงกพิงไหล่ก้อง ก้องหันมาอมยิ้ม
ก้อง: ไหนบอกจะไม่พิงไหล่ชั้นไง จะว่าไปตอนเธอหลับก็น่ารักดีนะ
       ก้องเอามือลูบหัวปาล์มมี่เบาๆ แล้วก็เผลอยิ้มโดยที่ไม่รู้ตัว นัทเห็นเลยแซว
นัท: แอ๊ะ! แฮ่ม!
ก้อง: นายเป็นไรวะ?
นัท: ชั้นรู้สึกมีอะไรติดคอหนะ เห็นคนบางคนแอบลูบหัวผู้หญิงอยู่หนะ ต่อหน้าทำเป็นกัดกัน พอลับหลังหนะ อัยยะ!
ก้อง: เมื่อกี้มันไม่ใช่นะเว้ย! คือว่า...
นัท: ชั้นพูดถึงนายที่ไหน ร้อนตัวไปได้ หรือว่าจริง?
ก้อง: ไอ้บ้า! ชั้นไม่คิดอะไรแบบนั้นหรอก
นัท: แน่นะ วิ๊ดวิ้ว!
ก้อง: เออ! นอนไปได้แล้ว
นัท: ชั้นไม่นอน เพราะชั้นไม่ง่วง
ก้อง: ก็ตามใจ
       ก้องพยายามเบี่ยงเบนความสนใจโดยการหันหน้าเข้าหน้าต่างชมวิวต่อไป แต่ก็เผลอแอบมองปาล์มมี่ตลอด และรู้สึกใจสั่นๆเวลาเห็นหน้าปาล์มมี่
โปรดติดตามตอนต่อไป...