ตอนที่ 16: ทำตามความฝัน
เมื่อกลับถึงมหาวิทยาลัย นักศึกษาทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน แม่ของปาล์มมี่มารับปาล์มมี่ และได้เจอกับก้องเป็นครั้งแรก ก้องถือโอกาสนี้ฝากเนื้อฝากตัวและตีสนิทกับแม่ของปาล์มมี่
แม่ปาล์มมี่: เป็นไงบ้างลูก ไปค่ายมาสนุกมากมั้ย?
ปาล์มมี่: สนุกมากเลยคะแม่
ก้อง: สวัสดีครับ แม่ของปาล์มมี่ใช่มั้ยครับ?
แม่ปาล์มมี่: ใช่จ่ะ รูปหล่อแบบนี้นี่ก้องใช่มั้ย? เดือนมหาลัยคู่กับปาล์มมี่
ก้อง: ใช่ครับ ผมขอสารภาพว่า...ผมรักปาล์มมี่ครับ และผมก็ขอปาล์มมี่เป็นแฟนแล้วครับ
แม่ปาล์มมี่: แล้วหนูก็ตกลงแล้วใช่มั้ยลูก
ปาล์มมี่: ใช่ค่ะ หนูตอบตกลงไปแล้ว
แม่ปาล์มมี่: ก้องทำดีมากนะที่ให้ผู้ใหญ่รับรู้ อย่างนี้แม่ก็วางใจ จะคบกันก็ทำอะไรแบบพองามนะ ไม่รีบร้อน ศึกษากันไปเรื่อยๆ แล้วมันจะยั่งยืน
ก้อง: ครับ ขอบคุณนะครับที่ให้โอกาสผม
ปาล์มมี่: ยังไงหนูก็รักแม่ที่สุดอยู่ดีค่ะ
ทุกๆคนเรียนกันอย่างสนุกสนาน ถึงแม้ว่างานจะหนักก็ตาม แต่ก็ไม่เคยท้อ ทุกคนตั้งใจทำความฝันของตนเองให้สำเร็จ เพื่อนๆในแก๊งนั่งคุยกันถึงความฝันในอดีตของแต่ละคน
แอริน: ชั้นเคยฝันว่าอยากเป็นแอร์โฮสเตส ชั้นอยากขึ้นเครื่องบิน
ไม้: จริงหรอ? อย่างเธอก็เหมาะนะ ส่วนชั้นอยากเคยอยากเป็นนักบินด้วยแหละ
แอริน: แล้วทำไมนายไม่เป็นนักบินหละ?
ไม้: พอโตขึ้นชั้นอยากทำงานที่มันเหมาะกับชั้นจริงๆ เพราะตอนนี้ชั้นอยากเป็นผู้กำกับ
นัท: ส่วนชั้นเคยอยากเป็นนักบินอวกาศด้วย555
แก้ม: โอโห้! โคตรติ๊งต๊องเลย
นัท: ก็ชั้นเคยคิดจริงๆ แล้วเธอหละ?
แก้ม: ชั้นเคยอยากเป็นตำรวจหญิง แต่ตอนนี้ชั้นคิดว่าร่าวกายชั้นไม่พร้อมหนะ
นัท: ก็เจ้าสำอาง หุ่นเพรียว รักสวยรักงามอย่างเธอจะไปเป็นตำรวจหญิงได้ไง? มันต้องอึด ถึก บึก บึนเว้ย!
ปาล์มมี่: ชั้นอยากเป็นผู้กำกับมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ชั้นชอบ
ก้อง: ส่วนชั้นเคยอยากเป็น...ซูปเปอร์ฮีโร่นะ ชั้นอยากมีพลังวิเศษ จะได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์บนโลกนี้ได้
ปาล์มมี่: แล้วนายคิดว่านายจะช่วยเพื่อนมนุษย์ยังไงบ้างหรอ?
ก้อง: ก็ช่วยแก้ปัญหาเมื่อเดือดร้อน แต่เรื่องปกติชั้นไม่ช่วย ก็ช่วยตัวเองกันได้อยู่แล้วนี่
วันรุ่งขึ้น แอรินเดินเล่นอยู่ที่สวนสาธารณะในมหาวิทยาลัย ไม้เตรียมจะมาสารภาพรักกับแอริน ไม้เข้าไปชวนแอรินคุยด้วย
ไม้: วันนี้อากาศดีจังเลยเนอะ
แอริน: ใช่ ชั้นเลยมาเดินเล่นตากอากาศสักหน่อย เรียนหนักมามาก ขอพักบ้างไรบ้าง
ไม้: แล้วเธออยากมีใครสักคนมาเคียงข้างกายมั้ย? มีคนให้ซบไหล่อยู่ข้างๆหนะ
แอริน: ก็อยากมีนะ แต่ชั้นไม่เห็นใครจะอยากให้ชั้นซบไหล่สักคนเลย
ไม้: ชั้นว่ามีนะ แต่เธอมองข้ามมันไปมากกว่า
แอริน: แล้วนายรู้มั้ยหละว่าเป็นใคร?
ไม้: ชั้นรู้ รู้ดีที่สุดเลย
แอริน: แล้วใครหละ?
ไม้: คือ...ชั้นไง? คือว่า...ชั้นรักเธอ
แอรินอึ้งกับคำสารภาพรักของไม้ แต่แอรินก็ไม่ปฏิเสธ เปิดโอกาสให้ไม้ได้พิสูจน์ว่ารักเธอจริง ส่วนนัทกับแก้มก็สนิทสนมกันมาก และก็เปิดโอกาสที่จะเรียนรู้กันและกัน ส่วนก้องกับปาล์มมี่ก็คบกันต่อไป วันหนึ่ง ปาล์มมี่ทำคุ๊กกี้ของโปรดของก้องมาให้ก้องที่ร้านอาหารประจำที่ก้องนัดไว้ แต่กลับเจอผู้หญิงคนหนึ่งชื่อว่า พิม เดิมมาหาปาล์มมี่ที่โต๊ะ
ปาล์มมี่: เออะ...คือ...ไม่ทราบว่าคุณมานั่งผิดโต๊ะหรือเปล่าคะ?
พิม: ไม่หรอกค่ะ ชั้นมาถูกโต๊ะแล้ว คุณปาล์มมี่ใช่มั้ยคะ?
ปาล์มมี่: เออะ...คุณรู้จักชั้นได้ไงคะ?
พิม: ทำไมชั้นจะไม่รู้จักหละคะ ก้องเล่าให้ชั้นฟังบ่อยๆ ชั้นเป็นแฟนกับก้อง มีอะไรก้องก็เล่าให้ชั้นฟังอยู่แล้วนี่คะ?
ปาล์มมี่ช็อคกับคำพูดที่พิมพูด อารมณ์ของปาล์มมี่กำลังสับสนวุ่นวายไปหมด ตกลงผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่
โปรดติดตามตอนต่อไป...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น