นิยาย เรื่อง อุบัติรักที่ปลายฟ้า

นิยาย เรื่อง อุบัติรักที่ปลายฟ้า
ตอนที่ 13: ทำความคุ้นเคย
        ไม้ชวนคุยกับแอริน ทำให้แอรินเริ่มรู้จักไม้มากขึ้น จากผู้ชายขี้อายก็กล้าเปิดเผยตัวตนมากขึ้น
ไม้: ชั้นขอขี่ด้วยคนสิ
แอริน: ได้เลย วิวสวยมากเลยนะไม้
ไม้: ใช่ ตอนเด็กๆชั้นก็เคยมาที่นี่นะ พ่อชั้นบอกว่าเป็นที่ที่พ่ออยากมาอยู่มากๆเลบ
แอริน: นายเคยมาที่นี่ด้วยหรอ? แล้วตอนนี้ที่นี่เปลี่ยนไปจากเดิมหรือเปล่า?
ไม้: ก็เปลี่ยนบ้างนะ เจริญมากขึ้น แต่วิถีชีวิตของผู้คนที่นี่ก็ยังเหมือนเดิม แล้ววิวก็สวยเหมือนเดิม
แอริน: แล้วนายอยากอยู่ที่นี่มั้ย?
ไม้: ชั้นอยากอยู่ที่นี่มากๆเลย แต่ขอให้ชั้นมีเงิน มีงานดีๆก่อนนะ
แอริน: นายต้องได้งานดีๆแน่ นายเป็นคนเก่ง
ไม้: จริงหรอ? ขอบใจมากนะแอริน
แอริน: ไม่เป็นไร
ไม้: ชั้นอยากรู้จักเธอมากกว่านี้หนะ
แอริน: ชั้นก็อยากรู้จักตัวตนของนายเหมือนกัน
ไม้: ชั้นขอเป็นเพื่อนสนิทเธอได้มั้ย? สนิทกับทุกคนในแก๊งด้วย
แอริน: ได้สิ พวกเราทุกคนยินดีต้อนรับนายอยู่แล้ว
       พอถึงร้านอาหาร อาจารย์พานักศึกษาทุกคนพักทานอาหารกลางวัน ไม้นั่งกินข้าวกับเพื่อนๆในแก๊ง ทุกคนก็คุยกันอย่างสนุกสนาน
แก้ม: ชั้นถ่ายรูปมาเต็มเลย สวยมากอ่ะ!
นัท: โอ้โห! นี่จะถ่ายให้หมดเมมเลยหรอ? เยอะไปแล้วนะ
ปาล์มมี่: ชั้นมัวแต่กินเพลิน เลยไม่ได้ถ่ายรูปไว้บ้างเลย
ก้อง: ไม่เป็นไรหรอก เราสองคนก็อัดคลิปด้วยกันแล้วนี่
นัท: แหม...เราสองคน ชั้นว่าระวังโทรศัพท์นายจะมดขึ้นนะเว้ย555
ก้อง: นายนี่แซวได้ทุกวี่ทุกวัน คอยดูนะ ถ้านายเป็นแบบชั้นเมื่อไหร่ ชั้นจะแซวยันลูกบวชเลย
นัท: เอายันลูกบวชเลยหรอวะ? ชั้นว่าลูกนายบวชก่อนลูกชั้นแน่555
ปาล์มมี่: พอได้แล้ว กินกันต่อเถอะ ลูกบงลูกบวชอะไรกัน?
แก้ม: ไม่ต้องมาเขินเลยปาล์มมี่ อีกไม่กี่ปีชั้นก็คงเห็นลูกเธอบวชแล้วแหละ555
ปาล์มมี่: บ้า! กินกันเถอะ
ไม้: แอริน เธอลองชิมข้าวซอยดูมั้ย? ของโปรดชั้นเลยนะ อร่อยมากๆเลย
แอริน: อั้ม...อร่อยจริงๆด้วย แต่ขอน้ำด่วนเลย ชั้นกินเผ็ดไม่ค่อยได้
ไม้: อะนี่! น้ำเปล่า โอเคมั้ย?
แอริน: ชั้นไม่เป็นไร อร่อยมากจริงๆนะ
นัท: แหม...สงสัยว่าไม่นานอาจจะมีคู่รักอีกคู่แล้วมั้ง?
แก้ม: ใช่ ให้ชั้นถ่ายรูปด้วยมั้ย?
แอริน: บ้าหนะ! ไม่มีอะไรสักหน่อย
ปาล์มมี่: ถึงตอนนี้ไม่มี แต่อีกไม่นานก็มีนะ555
แอริน: ไม่มีอะไรจริงๆ กินต่อเถอะ เธออยากินไม่ใช่หรอ?
       แอรินแอบเขิน ส่วนไม้ก็เขินเหมือนกัน พอกินข้าวเสร็จก็เดินทางไปเที่ยวกันต่อ นักศึกษาขึ้นไปไหว้พระบนดอยสุเทพ ต่างคนต่างนั่งอธิษฐานขอพรกัน พอขอพรเสร็จแล้วก้องคุยกับปาล์มมี่
ก้อง: ปาล์มมี่ เธอขอพรว่าอะไรหรอ?
ปาล์มมี่: ชั้นก็ขอให้ชั้นเรียนจบอย่างราบรื่น แล้วก็มีงานดีๆทำ ประสบความสำเร็จทุกเรื่อง ทั้งเรื่องงาน เงิน และก็...ความรัก
ก้อง: ชั้นนึกว่าเธอจะไม่ขอเรื่องนี้ซะแล้ว
ปาล์มมี่: แล้วทำไมชั้นจะไม่ขอหละ? แล้วนายขอว่าอะไรบ้าง?
ก้อง: ชั้นขอให้ชั้นประสบความสำเร็จ คิดอะไรก็ขอให้สมปรารถนา ขอให้ชั้นกับเธอรักกันไปนานๆ อยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต
ปาล์มมี่: นายขอซะ...ชั้นเขินเลยนะ
ก้อง: ก็ชั้นอยากอยู่กับเธอไปนานๆนี่ ชั้นวางแผนไว้ว่าประมาณ 25 ชั้นจะแต่งงานกับเธอ
ปาล์มมี่: ใครบอกว่าชั้นจะแต่งงานกับนาย
ก้อง: หัวใจของชั้นเอง มันเรียกร้องที่จะอยากแต่งงานกับเธอ
ปาล์มมี่: บ้า! 25 มันเร็วไปมั้ย? ขอ 28 ได้เปล่า? คนอื่นเขา 30 ขึ้นกันเลยนะ
ก้อง: ก็ได้ แต่เธอต้องแต่งนะ
ปาล์มมี่: อันนี้ไม่รับปาก ต้องดูพฤติกรรมของนาย
ก้อง: ดูพฤติกรรม แสดงเธอยังรักชั้นอยู่ ถ้าชั้นทำดี เธอก็ยอมแต่งงานกับชั้น เย่!
ปาล์มมี่: ดีใจอะไรเนี่ย? ชั้นยังไม่แต่งสักหน่อย
       แอรินอธิษฐานขอให้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต ทั้งเรื่องงาน และความรัก ไม้เดินเข้ามาคุยด้วย
ไม้: เธอขออะไรบ้างหรอ? นานจังเลย
แอริน: ชั้นก็ขอแบบที่คนอื่นเขาขอนั่นแหละ ขอให้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต
ไม้: ชีวิตของเธอต้องมีแต่สิ่งดีๆเข้ามาอยู่แล้ว
แอริน: นายคิดว่าสิ่งดีๆที่เข้ามาในชีวิตชั้นคืออะไรหรอ?
ไม้: ก็เรื่องการเรียน หรือไม่ก็งานดีๆ หรืออาจจะเป็น...ผู้ชายดีๆคนนึงที่รักเธอมาก และไม่ทำให้เธอเสียใจ
      แอรินอึ้งในคำพูดของไม้มากๆ แต่ก็รู้สึกดีที่ไม้คิดแบบนี้ แอรินสนิทสนมกับไม้มากขึ้น ได้รู้นิสัยและตัวตนของไม้ว่าเป็นอย่างไร
โปรดติดตามตอนต่อไป...