นิยาย เรื่อง อุบัติรักที่ปลายฟ้า

นิยาย เรื่อง: อุบัติรักที่ปลายฟ้า
ตอนที่ 2: คู่ป่วนอลเวง
        งานกลุ่มดำเนินไปอย่างราบรื่น แต่ก็ไม่ราบรื่นเมื่อปาล์มมี่กับก้องเถียงกันเรื่องบทละครที่จะใช้ในงานนี้ แอริน แก้ม และนัทเหนื่อยใจจนเพลียมากๆ
ปาล์มมี่: นี่ทุกคน ชั้นอยากทำเรื่องนี้อ่ะ  วิมานสีชมพู
ก้อง: จะบ้าหรอ? โรแมนติกจนเลี่ยน ต้องเรื่องนี้ พยัคฆ์ร้ายมังกรหยก บู๊แอ๊คชั่น มันสุดเหวี่ยงไปเลย!
ปาล์มมี่: ไม่ได้! เรื่องของชั้นดีกว่า
ก้อง: ดีกว่าตรงไหน? เรื่องของชั้นดีกว่าเยอะ
นัท: ใจเย็นๆเถอะ ชั้นเหนื่อยหว่ะ
แอริน: พวกเราทุกคนต้องมีความสามัคคีกันนะ อย่าทะเลาะกันสิ
แก้ม: นี่ๆๆ เอาเรื่องนี้มั้ย บ่วงรักแก๊งตัวแสบ เหมาะกับวัยรุ่นปัจจุบันดี
ปาล์มมี่: ไหนขออ่านหน่อย
นัท: อืม...น่าสนุกเลยนะ
ก้อง: เรื่องนี้ก็ได้ เธอว่าไงหละปาล์มมี่
ปาล์มมี่: ก็โอเค
แก้ม: งั้นเอาเรื่องนี้เลยนะ แล้วอย่าเถียงกันอีกหละ
ปาล์มมี่: เออ...
ก้อง: โอเค แล้วเริ่มทำกันเลยมั้ย
แอริน: เดี๋ยวนายเคลียร์เรื่องเนื้อเรื่องย่อนะ ส่วนชั้นกับปาล์มจะทำรายงาน แก้มกับนัททำพรีเซนต์แล้วกัน
ก้อง: ได้ ชั้นเริ่มเลยนะ
นัท: ลุยเลย!
        แล้วทุกคนก็เริ่มทำงานตามที่ได้รับมอบหมาย ซึ่งก็ราบรื่นดีเพราะก้องกับปาล์มมี่ทำคนละหน้าที่กัน อาจารย์ให้เวลาถึงบ่ายสองโมง แต่ทุกคนทำงายเสร็จตั้งแต่เที่ยง เลยมีเวลาเตรียมตัวพรีเซนต์เยอะ ทุกคนมาตกลงกันว่าแต่ละคนจะพรีเซนต์ช่ววไหน
ปาล์มมี่: ชั้นขอช่วงนี้นะ มันง่ายดีอ่ะ
ก้อง: อ้าว! ได้ไงอ่ะ เลือกแต่ช่วงง่ายๆแล้วให้เพื่อนยากๆเนี่ยนะ เอาช่วงนี้ไปด้วย
แอริน: ใจเย็นๆ ชั้นอ่านช่วงนี้นะ โอมั้ย
นัท: โออยู่แล้ว ชั้นช่วงนี้นะ แก้มเอาช่วงนี้มั้ย
แก้ม: ได้ ชั้นยังไงก็ได้อยู่แล้ว
นัท: เหลือก้องกับปาล์มมี่ จะเอายังไง?
ปาล์มมี่: ถ้าชั้นเอาช่วงนี้ด้วยแล้วนายจะอ่านอะไร?
ก้อง: ก็ชั้นพูดตอนแรกแล้วไง?
ปาล์มมี่: นี่! เอาเปรียบกันชัดๆ ทำมาหาว่าชั้นอ่านน้อย ของนายน้องกว่าชั้นอีก
ก้อง: ก็ชั้นอ่านคนแรกนี่ มันต้องเปิดตัวพรีเซนต์ ชั้นเป็นผู้กล้าชั้นก็ทำงานหนักกว่าคนอื่นเลยนะ
ปาล์มมี่: แหม...ผู้กล้า ชั้นไม่ยอมหรอก นายเอาช่วงนี้ไปด้วยเลย เจ๊ากัน
ก้อง: เออ! ก็ได้
นัท: ครั้งนี้เคลียร์กันเองได้ชั้นโคตรโล่งอกเลย
แอริน: นั่นสิ นี่เรามีคู่ป่วนในกลุ่มแล้วใช่มั้ยเนี่ย
แก้ม: ไม่เป็นไรหรอก ชั้นว่านะกัดกันไปหมาเดี๋ยวต้องปิ๊งกันแน่เลย ฟินอ่ะ!
ปาล์มมี่: เฮ้ย! ไม่จริง เธอดูละครมากไปแล้ว เรื่องจริงตอนนี้คือชั้นเกลียดนาย! นายก้อง!
ก้อง: ใช่! ชั้นก็เกลียดเธอเหมือนกัน ยัยปาล์มมี่!
นัท: ตกลงจะไปพรีเซนต์กันมั้ย?
ปาล์มมี่: ก็ไปสิ!
แอริน: งั้นไปกันเถอะ ใกล้เวลาแล้ว
        แล้วทุกคนก็เตรียมตัวพรีเซนต์งาน เมื่อทุกคนพรีเซนต์งานเสร็จแล้ว อาจารย์ได้เรียกก้องกับปาล์มมี่เข้าพบ
อาจารย์: ผมขอชื่นชมคุณทั้งสองมากนะที่พรีเซนต์งานได้ยอดเยี่ยมมาก
ปาล์มมี่: ขอบคุณค่ะอาจารย์ พอดีเรื่องนี้มันเป็นงานถนัดของปาล์มมี่อยู่แล้วค่ะ
ก้อง: ส่วนผมก็เป็นเซเลปอยู่แล้ว งานนี้ผมคิดว่าผมถนัดกว่าปาล์มมี่นะครับ
ปาล์มมี่: นี่นายหลงตัวเองไปหรือเปล่าเนี่ย
อาจารย์: ไม่ต้องเถียงกัน พวกคุณสองคนเก่งกันทั้งคู่แหละ ผมมีแค่นี้แหละ เชิญพวกคุณกลับบ้านกันตามสบายนะ
ก้อง: ครับ สวัสดีครับอาจารย์
       เพื่อนๆกลับบ้านกันหมดแล้ว เหลือแต่ก้องกับปาล์มมี่ ก้องเดินกับบ้านพร้อมกับปาล์มมี่
ปาล์มมี่: นี่นายไม่กลับบ้านกลับช่องหรือไง? ทำไมมาเดินตามชั้นเนี่ย
ก้อง: ก็ชั้นกลับทางนี้ ชั้นไม่ได้เดินตามเธอสักหน่อย แล้วเธอกลับบ้านยังไงหละ?
ปาล์มมี่: ชั้นขี่มอร์ไซด์มา คอนโดชั้นอยู่ใกล้มหาลัยเนี่ยแหละ แล้วนายหละ?
ก้อง: ชั้นขับรถมาหนะ โชคดีนะ
ปาล์มมี่: วันนี้นายมาแปลกนะ
ก้อง: ก็ชั้นอยากจะพูดดีๆกับเธอบ้าง
ปาล์มมี่: หรอ? ขอบใจและกัน ชั้นไปแล้วนะ โชคดีเช่นกัน
        ปาล์มมี่ขี่มอร์ไซด์กลับบ้าน พอถึงคอนโด ปาล์มมี่ก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อตอนเย็น ปาล์มมี่แอบอมยิ้ม แต่ก็ได้สติ รีบเข้าห้องไป
โปรดติดตามตอนต่อไป...