นิยาย เรื่อง บ่วงรักแก๊งตัวแสบ

นิยาย เรื่อง บ่วงรักแก๊งตัวแสบ
ตอนที่ 11: ยอมรับความเป็นจริง
        ฟอร่าทำแซนด์วิชมาให้อาร์มทุกวัน จนวันนี้ ฟอร่าพยายามจะเอาใจอาร์มทุกอย่าง และก็ได้สารภาพรักกับอาร์ม อาร์มไม่รู้จะพูดยังไงไม่ให้ฟอร่าเสียใจแต่มันก็จำเป็นที่จะต้องพูดตรงๆ
ฟอร่า: พี่อาร์มค่ะ รู้มั้ยทำไมหนูถึงมาดูแลพี่อาร์มแบบนี้ทุกวัน
อาร์ม: เพราะอะไรหรอ?
ฟอร่า: เพราะว่า...หนูรักพี่อาร์มค่ะ รักแรกพบ รักอย่างสุดหัวใจเลยค่ะ
อาร์ม: แต่...พี่...ไม่ได้รักฟอร่านะ พี่คิดกับฟอร่าได้แค่น่องสาวเท่านั้น ตัดใจจากพี่เธอเถอะ
ฟอร่า: ทำไมค่ะ หนูไม่ดีตรงไหน?
อาร์ม: ไม่ใช่อย่างนั้นนะ คือพี่มีคนที่พี่รักอยู่แล้ว
ฟอร่า: คนที่พี่รักคงโชคดีน่าดูนะคะที่มีผู้ชายอย่างพี่รัก
อาร์ม: ยังไงฟอร่าก็เป็นน้องสาวพี่เสมอ
       ฟอร่าร้องไห้กลับมาที่บ้าน แฟร์รี่เข้าไปปลอบใจ
แฟร์รี่: ไม่เป็นไรนะน้องพี่ พยายามหน่อย
ฟอร่า: หนูคงต้องตัดใจจริงๆแล้วใช่มั้ยคะ
แฟร์รี่: ยังไงสักวันก็ต้องมีคนดีๆเข้ามา เชื่อพี่นะ
ฟอร่า: ค่ะ พี่แฟร์รี่
        วันรุ่งขึ้นฟอร่ามาโรงเรียนแต่เช้า นั่งซึมอยู่ริมระเบียง ปีแอร์เดินเข้ามานั่งคุยด้วย
ปีแอร์: เป็นไงบ้าง อยากกินอะไรมั้ย?
ฟอร่า: ไม่อ่ะ ชั้นไม่หิว
ปีแอร์: ฟังเพลงกันมั้ย?
ฟอร่า: ไม่อ่ะ ชั้นไม่อยากฟัง
ปีแอร์: แล้วเธอจะนั่งซึมแบบนี้ต่อไปเนี่ยนะ รู้มั้ยว่าชั้นเป็นห่วงเธอมากแค่ไหนหนะ
ฟอร่า: นายเป็นห่วงชั้นจริงๆหรอ?
ปีแอร์: ปกติเธออาจะต้องการคนที่เธอรัก เมื่อไม่สมหวังก็คิดว่าเธอไม่เหลือใคร ทำไมเธอไม่ลองมองคนที่ใกล้ตัวที่เค้ายังรักเธอเสมอหละ ยังไงคนที่รักเธอก็ไม่เคยทำให้เธอเสียใจอยู่แล้ว
ฟอร่า: แล้วใครหละที่รักชั้น
ปีแอร์: เออะ...คือ...
ฟอร่า: ชั้นรู้มาตลอดแล้วว่านายรักชั้น แต่ชั้นไม่เคยให้โอกาสนายเลย ทั้งที่นายดีกับชั้นมาตลอด
ปีแอร์: แล้วเธอยังพอมีโอกาสให้ชั้นบ้างมั้ย?
ฟอร่า: ชั้นพร้อมให้โอกาสนายแล้ว ขอบใจนายมากนะสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง
ปีแอร์: ไม่เป็นไรหรอก ที่ทำไปทั้งหมดเพราะชั้นรักเธอไง
       ปีแอร์เริ่มสานสัมพันธ์ุกับฟอร่า ซึ่งเป็นไปได้สวยมาก ทำให้ฟอร่าคิดได้แล้วว่ายังมีคนที่รักเราอยู่ใกล้ๆตัวนี่เอง เบเบ้รู้แล้วว่าอาร์มปฏิเสธฟอร่าเลยคุยกับอาร์ม
เบเบ้: นายพูดตรงๆกับน้องเค้าเลยหรอ?
อาร์ม: ชั้นไม่รู้จะพูดยังไงก็เลยต้องพูดตรงๆไปนี่แหละ
เบเบ้: แล้วตกลงผู้หญิงที่อยู่ในใจนายคือใครกันแน่
อาร์ม: อยากรู้จริงๆหรอ?
เบเบ้: อยากรู้สิ บอกมาเหอะ
อาร์ม: อย่าตกใจนะ
เบเบ้: ทำไมหรอ? ตกใจยังไง?
อาร์ม:คือชั้น...ชั้นชอบเธอ
เบเบ้: เออะ...นายชอบชั้น
อาร์ม: ชั้นชอบเธอตั้งแต่แรกเจอแล้ว
เบเบ้: จริงหรอ...
อาร์ม: จริงสิ แล้วเธอหละ
เบเบ้: ชั้น...ชั้นเขิน! พรุ่งนี้ค่อยตอบ
อาร์ม: อ้าว! จะไปไหน ตอบชั้นก่อน
เบเบ้: ก็...ชั้นชอบนาย!
อาร์ม: เดี๋ยวก่อน! ชั้นรักเธอ! เขินขนาดนี้เลยหรอ?
     อาร์มอมยิ้มอยู่คนเดี๋ยวที่เบเบ้เขิน และดีใจที่เบเบ้ก็รักอาร์ม เพื่อนๆในแก๊งตัวแสบแอบดูอาร์มตลอดก็หัวเราะกันทั่วหน้า ทุกคนต่างสมหวังในความรัก
โปรดติดตามตอนต่อไป...