นิยาย เรื่อง อุบัติรักที่ปลายฟ้า
ตอนที่ 18: หัวใจที่ปลายฟ้า
ปาล์มมี่มาปั่นจักรยานรอบประตูเมืองเชียงใหม่ ปั่นไปก็นึกถึงความทรงจำอีกเช่นเคย มีผู้ชายคนหนึ่งปั่นจักรยานอยู่ตามหลัง แล้วก็บีบแตรใส่ปาล์มมี่ แต่ปาล์มมี่ก็ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นคือก้อง
ก้อง: ปี้มๆ หลบหน่อยคร้าบ
ปาล์มมี่: ได้ค่ะๆ
ก้อง: หลบหน่อยคร้าบ ผมรีบ
ปาล์มมี่: เออะ...คุณช่วยขี่ดีๆหน่อยสิคะ ชั้นไม่รู้จะหลบทางไหน
ก้อง: ปี้มๆ หลบทางนี้สิครับ
ปาล์มมี่: จะหลบได้ยังไงคะ รถมันเยอะมากเลยคะ ว๊าย! ใจเย็นสิคะ
ก้อง: ก็คุณช่วยหลบมาทางนี้สิครับ
ปาล์มมี่: ชั้นหลบไม่ได้หรอกคุณ ว๊าย! ชั้นหลบไม่ได้จริงๆ
ปาล์มมี่ขี่จักรยานต่อไม่ได้ รีบประครองตัวหยุดจักรยาน แล้วรีบเดินมาหาผู้ชายคนนั้น แล้วปาล์มมี่ก็อึ้งที่ผู้ชายคนนั้นคือก้อง ปาล์มมี่รีบเดินหนีจะปั่นจักรยานต่อไป ก้องรีบรั้งปาล์มมี่ไว้ทัน
ก้อง: เธอจะไปไหน ไหนเธอบอกว่าถ้าชั้นเคลียร์เสร็จแล้วก็มาคุยกันไง?
ปาล์มมี่: ก็ชั้นไม่มีอะไรจะคุยกับนายนี่!
ก้อง: แต่ชั้นอยากคุยกับเธอนะ
ปาล์มมี่: ไม่! นายปล่อยชั้นนะ!
ก้อง: ไม่ปล่อย! จนกว่าเธอจะยอมคุยกับชั้น จะยอมคุยกับชั้นดีๆมั้ย?
ปาล์มมี่: ถ้าชั้นไม่คุยแล้วนายจะทำไม?
ก้อง: ชั้นก็จะ...กอดเธออย่างนี้ไง! จุ๊บๆ หอมเธอด้วย
ปาล์มมี่: บ้า! นายปล่อยชั้นนะ! ชั้นอายคนอื่นเค้า คนตั้งเยอะ
ก้อง: แล้วเธอจะยอมคุยกับชั้นดีๆมั้ย?
ปาล์มมี่: ก็ได้!
ก้องมาคุยกับปาล์มมี่ที่รีสอร์ท ปาล์มมี่ยอมคุยกับก้อง
ปาล์มมี่: ตกลงผู้หญิงที่ชื่อพิมเป็นใครกันแน่!
ก้อง: พิมเป็นเพื่อนชั้นสมัยเรียนม.ปลาย แต่เค้าชอบชั้น คิดกับชั้นมากกว่าเพื่อน
ปาล์มมี่: แล้วนายหละ? คิดกับเค้ายังไง?
ก้อง: ชั้นคิดกับพิมได้แค่เพื่อนเท่านั้น ไม่มีวันเป็นอย่างอื่นได้
ปาล์มมี่: แล้วเค้าจะตามมารังควาญชั้นอีกมั้ย?
ก้อง: ไม่ต้องเป็นห่วง ชั้นเคลียร์กับพิมแล้ว ต่อไปนี้จะไม่มีใครมาทำลายความรักของเราสองคนได้อีกแล้ว
ปาล์มมี่: อือ...
ก้อง: เธอหึงชั้นใช่มั้ย?
ปาล์มมี่: ปะๆๆเปล่าสักหน่อย ชั้นแค่โกรธที่มีคนมาตามรังควาญชั้นกับนายเท่านั้นเอง
ก้อง: จริงหรอ? ไม่หึงชั้นเลยหรอ?
ปาล์มมี่: ไม่!
ก้อง: งั้นจูบที่แก้ปากแข็งหน่อยดีกว่า จู๊บ
ก้องจูบปาล์มมี่อย่างดูดดื่ม แล้วค่อยๆถอนจูบเบาๆ ปาล์มมี่อมยิ้มเขิน
ก้อง: ชั้นสัญญานะว่าชั้นจะรักเธอ และดูและเธอแบบนี้ตลอดไป
ปาล์มมี่: ชั้นก็สัญญาเหมือนกัน
ก้อง: ชั้นรักเธอนะปาล์มมี่
ปาล์มมี่: ชั้นก็รักนายนะก้อง
ก้องกอดปาล์มมี่พร้อมยืนชมวิวอยู่ในสวนอย่างมีความสุข
จบบริบูรณ์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น