นิยาย เรื่อง อุบัติรักที่ปลายฟ้า

นิยาย เรื่อง อุบัติรักที่ปลายฟ้า
ตอนที่ 18: หัวใจที่ปลายฟ้า
        ปาล์มมี่มาปั่นจักรยานรอบประตูเมืองเชียงใหม่ ปั่นไปก็นึกถึงความทรงจำอีกเช่นเคย มีผู้ชายคนหนึ่งปั่นจักรยานอยู่ตามหลัง แล้วก็บีบแตรใส่ปาล์มมี่ แต่ปาล์มมี่ก็ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นคือก้อง
ก้อง: ปี้มๆ หลบหน่อยคร้าบ
ปาล์มมี่: ได้ค่ะๆ
ก้อง: หลบหน่อยคร้าบ ผมรีบ
ปาล์มมี่: เออะ...คุณช่วยขี่ดีๆหน่อยสิคะ ชั้นไม่รู้จะหลบทางไหน
ก้อง: ปี้มๆ หลบทางนี้สิครับ
ปาล์มมี่: จะหลบได้ยังไงคะ รถมันเยอะมากเลยคะ ว๊าย! ใจเย็นสิคะ
ก้อง: ก็คุณช่วยหลบมาทางนี้สิครับ
ปาล์มมี่: ชั้นหลบไม่ได้หรอกคุณ ว๊าย! ชั้นหลบไม่ได้จริงๆ
        ปาล์มมี่ขี่จักรยานต่อไม่ได้ รีบประครองตัวหยุดจักรยาน แล้วรีบเดินมาหาผู้ชายคนนั้น แล้วปาล์มมี่ก็อึ้งที่ผู้ชายคนนั้นคือก้อง ปาล์มมี่รีบเดินหนีจะปั่นจักรยานต่อไป ก้องรีบรั้งปาล์มมี่ไว้ทัน
ก้อง: เธอจะไปไหน ไหนเธอบอกว่าถ้าชั้นเคลียร์เสร็จแล้วก็มาคุยกันไง?
ปาล์มมี่: ก็ชั้นไม่มีอะไรจะคุยกับนายนี่!
ก้อง: แต่ชั้นอยากคุยกับเธอนะ
ปาล์มมี่: ไม่! นายปล่อยชั้นนะ!
ก้อง: ไม่ปล่อย! จนกว่าเธอจะยอมคุยกับชั้น จะยอมคุยกับชั้นดีๆมั้ย?
ปาล์มมี่: ถ้าชั้นไม่คุยแล้วนายจะทำไม?
ก้อง: ชั้นก็จะ...กอดเธออย่างนี้ไง! จุ๊บๆ หอมเธอด้วย
ปาล์มมี่: บ้า! นายปล่อยชั้นนะ! ชั้นอายคนอื่นเค้า คนตั้งเยอะ
ก้อง: แล้วเธอจะยอมคุยกับชั้นดีๆมั้ย?
ปาล์มมี่: ก็ได้!
       ก้องมาคุยกับปาล์มมี่ที่รีสอร์ท ปาล์มมี่ยอมคุยกับก้อง
ปาล์มมี่: ตกลงผู้หญิงที่ชื่อพิมเป็นใครกันแน่!
ก้อง: พิมเป็นเพื่อนชั้นสมัยเรียนม.ปลาย แต่เค้าชอบชั้น คิดกับชั้นมากกว่าเพื่อน
ปาล์มมี่: แล้วนายหละ? คิดกับเค้ายังไง?
ก้อง: ชั้นคิดกับพิมได้แค่เพื่อนเท่านั้น ไม่มีวันเป็นอย่างอื่นได้
ปาล์มมี่: แล้วเค้าจะตามมารังควาญชั้นอีกมั้ย?
ก้อง: ไม่ต้องเป็นห่วง ชั้นเคลียร์กับพิมแล้ว ต่อไปนี้จะไม่มีใครมาทำลายความรักของเราสองคนได้อีกแล้ว
ปาล์มมี่: อือ...
ก้อง: เธอหึงชั้นใช่มั้ย?
ปาล์มมี่: ปะๆๆเปล่าสักหน่อย ชั้นแค่โกรธที่มีคนมาตามรังควาญชั้นกับนายเท่านั้นเอง
ก้อง: จริงหรอ? ไม่หึงชั้นเลยหรอ?
ปาล์มมี่: ไม่!
ก้อง: งั้นจูบที่แก้ปากแข็งหน่อยดีกว่า จู๊บ
       ก้องจูบปาล์มมี่อย่างดูดดื่ม แล้วค่อยๆถอนจูบเบาๆ ปาล์มมี่อมยิ้มเขิน
ก้อง: ชั้นสัญญานะว่าชั้นจะรักเธอ และดูและเธอแบบนี้ตลอดไป
ปาล์มมี่: ชั้นก็สัญญาเหมือนกัน
ก้อง: ชั้นรักเธอนะปาล์มมี่
ปาล์มมี่: ชั้นก็รักนายนะก้อง
       ก้องกอดปาล์มมี่พร้อมยืนชมวิวอยู่ในสวนอย่างมีความสุข
 

                  จบบริบูรณ์

นิยาย เรื่อง อุบัติรักที่ปลายฟ้า

นิยาย เรื่อง อุบัติรักที่ปลายฟ้า
ตอนที่ 17: ความไม่เข้าใจ
        ก้องเดิยมาพอดี เจอปาล์มมี่กับพิมนั่งคุยกันอยู่ ก้องถึงกับอึ้ง แล้วรีบวิ่งเข้าไปทันที
ก้อง: พิม มาได้ไงเนี่ย?
พิม: ก็พิมแอบสะกดรอยตามก้องมาหนะ
ปาล์มมี่: ก้อง นี่แฟนนายหรอ?
พิม: ไม่ต้องถามก้องหรอก เธอไม่เชื่อชั้นหรือไง? ก้องเป็นแฟนชั้น!
ก้อง: เฮ้ย! พิม พูดแบบนี้ได้ไง ชั้นไม่ใช่แฟนเธอนะ ปาล์มมี่เป็นแฟนชั้น
พิม: ไม่จริง! วันสุดท้ายของม.6 ก้องสัญญาว่าจะกลับมาดูแลพิม
ก้อง: ที่ชั้นสัญญาหนะ ชั้นจะกลับมาดูแลเธอในฐานะเพื่อนไง? เราเป็นเพื่อนกันมานาน เธอเองก็ไม่มีญาติที่ไหน? ชั้นเลยอยู่เป็นเพื่อนเธอ ย้ำนะว่าเพื่อน
ปาล์มมี่: ชั้นว่านายเคลียร์ให้จบก่อน แล้วค่อยมาคุยกับชั้น
       ปาล์มมี่เดินออกจากร้านอาหารไปอย่างโกรธ ก้องรีบเคลียร์กับพิมให้จบ
ก้อง: เห็นมั้ย? ตอนนี้เธอกำลังจะทำลายชีวิตคู่ และหัวใจของชั้นอยู่
พิม: ก็ก้องรักพิมไม่ใช่หรอ?
ก้อง: เธออย่าหลอกตัวเองอีกเลย ชั้นเคยบอกเธอแล้วไงว่าชั้นคิดกับเธอได้แค่เพื่อนเท่านั้น
พิม: ก้องไม่ได้รักพิมจริงๆหรอ?
ก้อง: ใช่ เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมดีกว่านะ ยังไงเธอก็ต้องเจอผู้ชายที่ดีกว่าชั้น และรักเธอเกมือนกัน
พิม: ก็ได้
ก้อง: ยังไงเราก็ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ
       พิมยอมสัญญากับก้อง แล้วก็เดินออกนอกร้านไป ก้องเห็นกล่องคุ๊กกี้อยู่บนโต๊ะ ก้องรู้ว่าปาล์มมี่เอามาให้ก้อง ก้องรีบโทรหาปาล์มมี่ แต่ปาล์มมี่ไม่ยอมรับสาย ก้องเลยกลับไปที่มหาวิทยาลัย ก้องเจอเพื่อนๆแต่ไม่เห็นปาล์มมี่
ก้อง: นัท นายเห็นปาล์มมี่มั้ย? แอริน แก้ม ไม้ เห็นปาล์มมี่บ้างหรือเปล่า?
แอริน: เมื่อกี้ปาล์มมี่มาหาพวกเรา เล่าให้ฟังหมดแล้ว
แก้ม: แล้วปาล์มมี่ก็กลับไปแล้วด้วย
ไม้: ปาล์มมี่บอกว่าจะต่างจังหวัดสักอาทิตย์นึง ช่วงนี้ปิดเทอมพอดีด้วย
พวกเราก็เลยห้ามไม่ได้
นัท: ไงหละ? ยัยพิมมาตามรังควาญจนเป็นเรื่องเลย
ก้อง: แล้วรู้มั้ยว่าปาล์มมี่จะไปที่ไหนหนะ?
แก้ม: ไม่รู้อ่ะ ลองไปถามแม่ของปาล์มมี่มั้ย? เผื่อปาล์มมี่ยังไม่ทันไปด้วย
       ก้องรีบไปหาปาล์มมี่ที่คอนโด เจอแม่ของปาล์มมี่
ก้อง: สวัสดีครับคุณแม่ ปาล์มมี่อยู่มั้ยครับ?
แม่ปาล์มมี่: ไม่อยู่จ่ะ ทะเลาะกันมาใช่มั้ย?
ก้อง: ครับ ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะให้เกิดเรื่องนะครับ
แม่ปาล์มมี่: ไม่เป็นไรหรอก ชีวิตคู่มันก็ต้องมีเรื่องไม่เข้าใจกัยเป็นธรรมดา
ก้อง: แล้วคุณแม่รู้มั้ยครับว่าปาล์มมี่ไปที่ไหน?
แม่ปาล์มมี่: ที่จริงปาล์มมี่กำชับว่สห้ามบอกใคร แต่แม่เห็นใจก้องนะแม่ถึงบอก ปาล์มมี่ไปเชียงใหม่ แล้วก็เดินทางไปแล้วด้วย ถ้ามาเร็วกว่านี้ก็ยังทัน
ก้อง: พอดีรถติดด้วย ผมก็เลยมาไม่ทัน ขอบคุณนะครับคุณแม่
แม่ปาล์มมี่: ตามไปเลยสิ ไปปรับความเข้าใจกัน
ก้อง: ครับ สวัสดีครับ
      ก้องรีบตามปาล์มมี่ไปที่เชียงใหม่ทันที วันรุ่งขึ้น ปาล์มมี่อยู่ที่เชียงใหม่แล้ว ปาล์มมี่ไปที่ไร่สตรอว์เบอร์รี่ที่เคยมาเมื่อค่ายอาสา ปาล์มมี่เด็ดสตรอว์เบอร์รี่กินแล้วนึกถึงความทรงจำที่ผ่านมาในไร่นี้ ส่วนก้องเพิ่งถึงเชียงใหม่ พักที่รีสอร์ทที่เคยพักเมื่อค่ายอาสา ก้องเดินไปที่สวน ก้องนึกถึงความทรงจำในสวนนี้ตอนที่ก้องบอกรักปาล์มมี่ ทั้งสองคนนึกถึงอดีตที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมา แต่ก็ไม่รู้ว่าอนาคตของทั้งสองจะเป็นอย่างไรต่อไป
โปรดติดตามตอนต่อไป...

นิยาย เรื่อง อุบัติรักที่ปลายฟ้า

นิยาย เรื่อง อุบัติรักที่ปลายฟ้า
ตอนที่ 16: ทำตามความฝัน
        เมื่อกลับถึงมหาวิทยาลัย นักศึกษาทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน แม่ของปาล์มมี่มารับปาล์มมี่ และได้เจอกับก้องเป็นครั้งแรก ก้องถือโอกาสนี้ฝากเนื้อฝากตัวและตีสนิทกับแม่ของปาล์มมี่
แม่ปาล์มมี่: เป็นไงบ้างลูก ไปค่ายมาสนุกมากมั้ย?
ปาล์มมี่: สนุกมากเลยคะแม่
ก้อง: สวัสดีครับ แม่ของปาล์มมี่ใช่มั้ยครับ?
แม่ปาล์มมี่: ใช่จ่ะ รูปหล่อแบบนี้นี่ก้องใช่มั้ย? เดือนมหาลัยคู่กับปาล์มมี่
ก้อง: ใช่ครับ ผมขอสารภาพว่า...ผมรักปาล์มมี่ครับ และผมก็ขอปาล์มมี่เป็นแฟนแล้วครับ
แม่ปาล์มมี่: แล้วหนูก็ตกลงแล้วใช่มั้ยลูก
ปาล์มมี่: ใช่ค่ะ หนูตอบตกลงไปแล้ว
แม่ปาล์มมี่: ก้องทำดีมากนะที่ให้ผู้ใหญ่รับรู้ อย่างนี้แม่ก็วางใจ จะคบกันก็ทำอะไรแบบพองามนะ ไม่รีบร้อน ศึกษากันไปเรื่อยๆ แล้วมันจะยั่งยืน
ก้อง: ครับ ขอบคุณนะครับที่ให้โอกาสผม
ปาล์มมี่: ยังไงหนูก็รักแม่ที่สุดอยู่ดีค่ะ
       ทุกๆคนเรียนกันอย่างสนุกสนาน ถึงแม้ว่างานจะหนักก็ตาม แต่ก็ไม่เคยท้อ ทุกคนตั้งใจทำความฝันของตนเองให้สำเร็จ เพื่อนๆในแก๊งนั่งคุยกันถึงความฝันในอดีตของแต่ละคน
แอริน: ชั้นเคยฝันว่าอยากเป็นแอร์โฮสเตส ชั้นอยากขึ้นเครื่องบิน
ไม้: จริงหรอ? อย่างเธอก็เหมาะนะ ส่วนชั้นอยากเคยอยากเป็นนักบินด้วยแหละ
แอริน: แล้วทำไมนายไม่เป็นนักบินหละ?
ไม้: พอโตขึ้นชั้นอยากทำงานที่มันเหมาะกับชั้นจริงๆ เพราะตอนนี้ชั้นอยากเป็นผู้กำกับ
นัท: ส่วนชั้นเคยอยากเป็นนักบินอวกาศด้วย555
แก้ม: โอโห้! โคตรติ๊งต๊องเลย
นัท: ก็ชั้นเคยคิดจริงๆ แล้วเธอหละ?
แก้ม: ชั้นเคยอยากเป็นตำรวจหญิง แต่ตอนนี้ชั้นคิดว่าร่าวกายชั้นไม่พร้อมหนะ
นัท: ก็เจ้าสำอาง หุ่นเพรียว รักสวยรักงามอย่างเธอจะไปเป็นตำรวจหญิงได้ไง? มันต้องอึด ถึก บึก บึนเว้ย!
ปาล์มมี่: ชั้นอยากเป็นผู้กำกับมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ชั้นชอบ
ก้อง: ส่วนชั้นเคยอยากเป็น...ซูปเปอร์ฮีโร่นะ ชั้นอยากมีพลังวิเศษ จะได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์บนโลกนี้ได้
ปาล์มมี่: แล้วนายคิดว่านายจะช่วยเพื่อนมนุษย์ยังไงบ้างหรอ?
ก้อง: ก็ช่วยแก้ปัญหาเมื่อเดือดร้อน แต่เรื่องปกติชั้นไม่ช่วย ก็ช่วยตัวเองกันได้อยู่แล้วนี่
       วันรุ่งขึ้น แอรินเดินเล่นอยู่ที่สวนสาธารณะในมหาวิทยาลัย ไม้เตรียมจะมาสารภาพรักกับแอริน ไม้เข้าไปชวนแอรินคุยด้วย
ไม้: วันนี้อากาศดีจังเลยเนอะ
แอริน: ใช่ ชั้นเลยมาเดินเล่นตากอากาศสักหน่อย เรียนหนักมามาก ขอพักบ้างไรบ้าง
ไม้: แล้วเธออยากมีใครสักคนมาเคียงข้างกายมั้ย? มีคนให้ซบไหล่อยู่ข้างๆหนะ
แอริน: ก็อยากมีนะ แต่ชั้นไม่เห็นใครจะอยากให้ชั้นซบไหล่สักคนเลย
ไม้: ชั้นว่ามีนะ แต่เธอมองข้ามมันไปมากกว่า
แอริน: แล้วนายรู้มั้ยหละว่าเป็นใคร?
ไม้: ชั้นรู้ รู้ดีที่สุดเลย
แอริน: แล้วใครหละ?
ไม้: คือ...ชั้นไง? คือว่า...ชั้นรักเธอ
       แอรินอึ้งกับคำสารภาพรักของไม้ แต่แอรินก็ไม่ปฏิเสธ เปิดโอกาสให้ไม้ได้พิสูจน์ว่ารักเธอจริง ส่วนนัทกับแก้มก็สนิทสนมกันมาก และก็เปิดโอกาสที่จะเรียนรู้กันและกัน ส่วนก้องกับปาล์มมี่ก็คบกันต่อไป วันหนึ่ง ปาล์มมี่ทำคุ๊กกี้ของโปรดของก้องมาให้ก้องที่ร้านอาหารประจำที่ก้องนัดไว้ แต่กลับเจอผู้หญิงคนหนึ่งชื่อว่า พิม เดิมมาหาปาล์มมี่ที่โต๊ะ
ปาล์มมี่: เออะ...คือ...ไม่ทราบว่าคุณมานั่งผิดโต๊ะหรือเปล่าคะ?
พิม: ไม่หรอกค่ะ ชั้นมาถูกโต๊ะแล้ว คุณปาล์มมี่ใช่มั้ยคะ?
ปาล์มมี่: เออะ...คุณรู้จักชั้นได้ไงคะ?
พิม: ทำไมชั้นจะไม่รู้จักหละคะ ก้องเล่าให้ชั้นฟังบ่อยๆ ชั้นเป็นแฟนกับก้อง มีอะไรก้องก็เล่าให้ชั้นฟังอยู่แล้วนี่คะ?
      ปาล์มมี่ช็อคกับคำพูดที่พิมพูด อารมณ์ของปาล์มมี่กำลังสับสนวุ่นวายไปหมด ตกลงผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่
โปรดติดตามตอนต่อไป...